door Kees Sluys met foto's van o.a. Bjorn Paree

Götzis was weer heerlijk

Met drie mooie pr’s mocht de Nederlandse afvaardiging heel tevreden zijn. Maar de meeste aandacht ging uit naar de nieuwe superster van de zevenkamp: Anna Hall.

Eigenlijk begint ‘Götzis’ al op vrijdagavond. Dan is de Kulturbühne AmBach steevast ingeruimd voor een treffen met het publiek van de tien, op papier, beste deelnemers en deelneemsters. Na wat officiële praatjes qua organisatie en sponsoring worden de zevenkampsters en tienkampers van nummer 10 tot nummer 1 naar het podium geroepen, waar zij onder luid applaus van het talrijke publiek op een paar bankstellen plaatsnemen. De nummers 3 t/m 1 krijgen vervolgens een paar vragen voorgeschoteld waarna het officiële deel voorbij is en er op handtekeningen gejaagd kan worden.

Anouk Vetter had als winnares van de meest recente editie de eer om als laatste op te komen. Voor haar was ook onder luid gejuich Anna Hall aangetreden, de Amerikaanse revelatie wier reputatie de laatste maanden al flink vooruitgesneld was. Uit de VS waren ook haar ouders en een zus mee naar Europa gekomen - in spanning hoe Anna het er bij haar Europese debuut af zou brengen.

Terwijl het feest buiten doorging, met bier, wijn, worst, schnitzel, frites en een niet onaardig muzikaal duo, kwamen ook een paar oude bekenden van de Götzis-meerkampfamilie in het vizier. Zoals Christian Schenk, de Oost-Duitse olympisch kampioen van Seoel 1988. Hij had hier in 1990 gezegevierd (8481) en opeens zin gekregen om er rond te kijken.

Aanvechting om Götzis weer eens te bezoeken had ook Jane Frederick. De Amerikaanse legende die hier in 1978 en 1979 (toen nog) de vijfkamp won alsook winnares werd op de zevenkamp in 1981, 1982 en 1985 (6666) - waarna de onwaarschijnlijke heerschappij van Jacky Joyner begon. Frederick was met de Hall-familie meegekomen om de nieuwe generatie aan het werk te zien. Zij zou niet teleurgesteld worden.

Hall ongenaakbaar

Zelden zat het intieme Mösle-stadion bij aanvang van het openingsnummer (100 meter horden, om exact 11.05 uur) zo vol toeschouwers. De lucht was blauw, de temperatuur al aangenaam.

Nadat Hall in de laatste serie met 12.75 het Meeting Rekord uit 2017 van Nadine Visser (12.78) had verbeterd, konden de kenners tevreden zijn: dit was een mooie eerste stap op weg naar een 7000 puntenscore, waarover her en der al was gespeculeerd. En na 1.92 hoog (wederom een pr) lag de Amerikaanse echt op koers. Kogelstoten is niet haar favoriete onderdeel, maar met 13.90 en een winnende 200 meter in 22.88 ging ze na dag 1 volkomen onbedreigd aan de leiding met een veelbelovend totaal van 4172 punten. Ver voor de Poolse Adrianna Sulek met 3936.

Hall had dus 2828 punten nodig om de 7000 puntengrens te slechten. Dat zou bijvoorbeeld kunnen met 6.48 ver, 46.98 speer en 2.05.63 op de 800 meter. Lastig, maar gezien haar pr’s leek dit geen bij voorbaat onmogelijke opdracht. Het verspringen - opmerkelijk was haar zeer lange aanloop - leverde een mooie consistente serie op: een pr van 6.54 (ruim voor de balk), 6.51 en 6.50. Speerwerpen werd nu cruciaal. Maar de matige 43.08, na een totaal mislukte eerste worp, deed het kleine theoretische voordeel meer dan teniet. Hall zou op de 800 meter ongeveer 1 seconde sneller moeten zijn dan haar al superscherpe pr van 2.03.11.

Intussen had Hall, in verband met de toenemende 7000 puntenspeculaties, via twitter (ze was tussen de bedrijven door veel met de telefoon bezig) al aangegeven dat die score natuurlijk geweldig zou zijn - maar dat het echt niet per se moest. Echter, wie haar voorafgaand aan het slotnummer observeerde, koptelefoon op, zag nervositeit en een concentratie die anders deed vermoeden. De blik op haar gezicht verried dat ze de 7000 punten-uitdaging vol zou aangaan.

Het werd een adembenemende race. Onmiddellijk nam Hall afstand van het veld en na 200 meter was er al 20 meter verschil. De eerste ronde ging in 58.51. Het moest mogelijk zijn. Ver voor de rest uit finishte de net 22 jaar geworden atlete. Was het genoeg? Ah, 2.02.97. Net niet! Maar wat een schitterend totaal: 6988 punten. Nafi Thiam heeft er een wel heel serieuze concurrente bij gekregen.

Mooie PR’s

Ver achter dit geweld eindigde de weer enigszins opgestane Katharina Johnson-Thompson met 6556 punten als tweede, voor een licht teleurstellende maar opgewekt ogende Sulek met 6480. Uitstekend voor de dag kwam Sofie Dokter met een zevende plaats en een fraai pr van 6321 punten: 13.51 / 1.80 / 13.38 / 23.68 / 6.24 / 43.18 /2.16.12.

Ook het nieuwe pr van Marijke Esselink (6222) mocht er zijn. Haar reeks: 13.55 / 1.74 / 14.03 / 23.88 / 5.87 / 46.09 / 2.14.99.

Grootste troef Anouk Vetter hield het na dag 1 met het oog op het WK voor gezien. Ze had last van lichte kwetsuren en opereerde vooral bij hoogspringen (1.71) zeer voorzichtig. De horden gingen met 13.29 niet slecht, kogel zag er onzeker uit (14.88) maar de 200 meter was ronduit goed: 23.71.

Roosen goed op weg

De strijd bij de mannen was niet echt spectaculair. Favoriet Damian Warner, volgens geruchten in blakende vorm, presteerde minder dan verwacht (8619) en moest de eindzege aan landgenoot Pierce Lepage laten die 8700 punten scoorde. Na het speerwerpen was de strijd beslecht, niettemin haalde Warner op de 1500 meter nog alles uit de kast. Zijn 4.26.15 tegen Lepage 4.45.74 mocht er zijn.

Zeer sterk als nummer 3 eindigde de jeugdige Noor Sander Skotheim. Met zijn totaal van 8590 punten kwam hij bijna 300 punten boven zijn oude pr uit. Nu nog wat sterker worden op de werpnummers en wie weet mengt hij zich volgend jaar in Parijs al in het gevecht om olympisch brons.

Sven Roosen, voor wie wij in optimistische buien al 8300 punten in het verschiet zagen, begon dag 1 fantastisch. Krachtig lopend won hij zijn serie in een prachtig pr van 10.58 - de armen in triomf gespreid. Hetzelfde juichgebaar na zijn al even geweldige 46.83 op de 400 meter. Met 7.15 ver, 14.42 kogel en een uiterst zwakke 1.82 bij hoogspringen (het is niet zijn ding) mocht hij na dag 1 4171 punten bijschrijven. Waarna een echt spectaculair totaal niet meer realistisch was.

Hoewel niet lekker in zijn ritme komend op de 110 meter horden viel zijn tijd van 14.32 nog mee. Redelijk discuswerpen (43.94) en polsstokhoog (4.70) deden de hoop op 8200+ levend houden, maar tegenvallend speerwerpen (56.62) deed ook die droom vervliegen. Na een goede 4.21.52 op de 1500 meter bleef de teller staan op 8157 punten. Toch een verbetering met 101 punten van zijn oude pr.

Zelf bleek Roosen niet ontevreden. Götzis was slechts een, redelijk gelukt, stadium op weg naar waar het dit seizoen allemaal echt om draait: het EKu23 in het Finse Espoo later dit jaar (12-15 juli). Mogelijk dat hij tegen die tijd ook meer kan profiteren van zijn nieuwe aanloop bij hoogspringen, zijn achilleshiel.

Toen kort voor de eindhuldiging van de beste 10 mannen het publiek zich achter de hekken verdrong keek ook Roosen (hij was als elfde geëindigd) toe. Vlak naast hem stond Christian Schenk. Zou Sven hebben geweten wie die lange man was? Dat die olympisch kampioen was geweest? En dat die als geen andere tienkamper het hoogspringen beheerste? Dat die lange man een pr van 2.27 had? Dat die man indertijd grote moeite had met de flop en vervolgens met groot succes was overgeschakeld op de ouderwetse straddle?

En dan nog dit

- Er is een nieuw toptalent in de maak. Bij het hoogspringen baarde de pas 17-jarige Kroatische Jana Koscak opzien met haar winst  (1.92) en een totaalscore van 6293 punten. Zij werd uiteraard Rookie of the Year.

- Leuke nieuwe verschijning ook uit de Bahama’s. Kendrick Thompson imponeerde met zijn gedeelde winst in 10.28 op de 100 meter. In de eindrangschikking eindigde hij met 8182 punten als negende. Net als zijn landgenoot Ken Mullings (15e met 7983 punten) heeft hij wel moeite met de slotafstand. Die werd in respectievelijk 4.56.44 en 5.17.38 afgelegd.

- Langs de baan zagen we ook Charles van Commenee, die zich een gedistingeerd sikje had aangemeten. Hij was onder meer aanwezig om Anouk Vetter bij het verspringen te coachen. Jammer genoeg kwam het niet zo ver.

- De laatste jaren was het publiek in Götzis verwend geraakt met geweldige uithalen bij het verspringen. Zowel Damian Warner als Simon Ehammer kwamen soms ver boven de 8.00 meter. Zo niet bij de editie 2023. Ehammer kwam wel ver, maar ging drie keer in de fout. Einde van zijn optreden.

Van links naar rechts en van boven naar beneden: Anne Hall uitgeteld na haar fantastische 800 meter; De jonge Skotheim; Schenk, de lange man in het wit; Vetter en Warner in het Ambach in Götzis op vrijdagavond; Anna Hall krijgt aanwijzingen van haar coach bij het kogelstoten; de zus van Anna volgt de wedstrijd; Estse fans aan hun stamtafel

Nog wat sfeervolle beelden van deze twee dagen: