Van Thomas van der Plaetsen en wereldrecordhouder Kevin Mayer wisten we al dat ze niet zouden aantreden, en ook de Amerikanen waren in dit olympische jaar zoals gewoonlijk niet van de partij; voor hen tellen alleen de olympische trials later in het seizoen. Toch stond er al met al weer een attractief deelnemersveld klaar. Met als grote publiekstrekker natuurlijk de jeugdige wereldkampioen van Doha, Niklas Kaul. Verdere favorieten de Canadezen Damian Warner (winnaar 2019) en Pierce Lepage, de nummer twee van vorig jaar Lindon Victor (Grenada), Est Maicel Uibo en de altijd vrolijk-drukke Rus Ilya Shkurenyov met zijn fantasiekapsels.
De 100 meter bracht meteen grote vreugde in het Nederlandse kamp. Braun bleef met 10.98 eindelijk weer eens onder de 11.00 seconde en bleef daarmee Kaul 0.01 voor. Die kwam daarmee voor het eerst onder de 11.00. De drie nieuwelingen kwamen echt geweldig voor de dag. De Wolff scoorde met 10.94 een pr, terwijl Raap en Taam in de derde reeks de snelle Johannes Erm (Estland) met respectievelijk pr’s van 10.79 en 10.82 verrassend voorbleven. Een heerlijk begin.
De laatste reeks werd een spectaculair duel tussen de Canadezen, dat met 10.28 tegen 10.31 in het voordeel van de zes jaar jongere Lepage (24) werd beslecht. Daarachter kwamen Victor (10.49), en het pas 21-jarige nieuwe Duitse talent Andreas Bechmann met 10.54 ook zeer sterk voor de dag. Ashley Moloney, de 20-jarige Australiër, die vorig jaar imponeerde met 10.41, kon met 10.65 niet helemaal tevreden zijn.
Het verspringen verliep sensationeel. Lepage startte met 7.94, maakte vervolgens een foutsprong, en haalde in zijn laatste poging fantastisch uit: 8.02!
Warner bleef met 7.78 redelijk in de buurt, terwijl 22-jarige Erm (pr: 7.97) met 7.69 onder zijn kunnen bleef en Bechmann zich daarentegen wel liet gelden met 7.67, evenals Moloney met 7.65.
Braun bleef in groep A met 7.63 maar weinig achter.
In groep B werden intussen ook mooie afstanden gesprongen. Na een foutsprong en een matige 7.11 kwam Rafael Raap in zijn laatste poging perfect op de balk, en scoorde 7.51! Een prachtig pr. Taam volgde prima met 7.28 en De Wolff deed het met 7.26 naar behoren.
Kaul liet met 7.42 zien dat hij iets heeft bijgeleerd.
Victor, die met 7.40 niet veel onder zijn pr was gebleven, haalde in zijn derde en laatste poging bij het kogelstoten geweldig uit: 16.88! Kaul, met 15.18 en 15.22 begonnen, presteerde in zijn laatste poging ook voortreffelijk en kwam met 16.04 voor het eerst boven de 16.00 metergrens. Dat lukte Braun niet, maar diens 15.77 betekende wel een prachtig pr. Zijn vreugdeschreeuwen klonken ver.
Warner kwam niet verder dan 14.88 en Lepage bleef goed in de buurt met 14.79. Niet ver daarachter deden de ‘nieuwe’ Nederlanders het met 14.54 (Raap), 14.46 (De Wolff) en Taam (14.24) behoorlijk.

Inmiddels waren de vrouwen met het hoogspringen bezig.
Bij afwezigheid van de snelle Amerikaansen was de 100 meter horden een prooi geworden voor de Franse Solène Ndama in een fraaie 12.87, voor de Finse Maria Huntington (12.97) en Katharina Johnson-Thompson, de bijna 7000 punten-wereldkampioene van Doha, die met een pr van 13.02 voortreffelijk begon.
De Britse was vooraf al topfavoriet omdat Nafi Thiam, na een onlangs opgelopen lichte kuitblessure, op het laatste moment had moeten afzeggen. Zeer spijtig, maar het maakt alleen maar hongeriger naar wat het ultieme gevecht in Tokio moet worden: een duel dat bij goede omstandigheden ongetwijfeld twee zeer ruime 7000-puntenscores gaat opleveren.
Ook de Duitse afvaardiging was ernstig gehandicapt door het ontbreken van hun beste meerkampster Carolin Schäfer. Het gastland was daarentegen goed vertegenwoordigd, door Verena Preiner (13.19) en Ivona Dadic met 13.41.
En onze Nederlandse matadores?
Nadine Broersen, vorig jaar zo fraai teruggekomen na allerlei blessureleed, begon uitstekend met 13.41. Anouk Vetter, vorig jaar tijdelijk even niet lekker in haar vel, bleek helemaal terug en scoorde met 13.33 zelfs bijna een pr!   
Maar toen Emma Oosterwegel, vorig jaar nog Rookie of the Year, naar een super pr van 13.27 liep, raakte de Nederlandse kolonie echt even door het dolle heen. Wat een progressie!
Ook bij het hoogspringen bleek Oosterwegels vooruitgang. Na 1.80 in haar eerste poging, leek 1.83 te hoog gegrepen. Maar na twee slordige sprongen ging het in de derde poging opeens weer goed; een pr van 1.83. Prachtig.

Vetter, die altijd wat moeite met het onderdeel heeft, scoorde met 1.77 niettemin redelijk. En Broersen, nog steeds Nederlands recordhoudster met 1.94 meter, maar na haar blessures lange tijd zoekend naar het juiste ritme, bleek bijna weer als vanouds; 1.89 in de tweede poging! Ze werd daarmee tweede op het onderdeel dat – uiteraard – werd gewonnen door KJT, met een mooie 1.95.
Niet lang nadat de mannen, in twee groepen, het langdurige gevecht bij de hoogspringbakken waren begonnen, kwamen de vrouwen aan gene zijde van de baan in actie voor hun derde onderdeel, het kogelstoten.
Wat een schitterende prestaties van onze Nederlandse atletes!
Vetter, die in haar derde poging (na 14.64 en 15.43) uithaalde met 16.23. Wild-enthousiaste sprongen in het rond, en de omhelzing van haar coach/vader Ronald.
Nadine Broersen, die met 15.13 ook prachtig voor de dag kwam. En Oosterwegel? Wederom een pr, met 14.55. Het kon niet op.
KJT’s werpnummers waren altijd haar zwakke plek. En echt goed zullen ze nooit worden. Maar de 13.76 was voor haar doen zeer redelijk.

Intussen waren bij het hoogspringen de nodige atleten gesneuveld.
Onder hen ook Rody de Wolff en Rik Taam, die na 1.97 moesten passen. Braun ging prima door en slaagde in zijn laatste poging op 2.03. Uitstekend. Dezelfde hoogte als Kaul en Erm – de grote twee ook van het WK onder 23 jaar van vorig jaar.
Rafael Raap voelde zich helemaal in zijn element en ging vloeiend over 2.00 en 2.03. Na één foutpoging op 2.06 wist hij ook deze hoogte te overmeesteren. En ging in zijn groep A verder duelleren met Moloney, Shkurenyov, Lepage, Uibo, Erm en Bechmann (Warner was na 2.00 meter al klaar).
Winnaar werd Uibo met 2.15, voor Shkurenyov met 2.12, waarna het  kwartet Moloney, Bechmann, Lepage en Raap volgde met 2.09.

Het slotonderdeel van de vrouwen op dag één, de 200 meter, werd in vier series verwerkt. Van het 27-koppige deelnemersveld hadden vier vrouwen inmiddels de strijd gestaakt.
Nadine Broersen startte in de tweede serie. En bleef met 24.82 gelukkig weer eens onder de 25.00 seconden.
Oosterwegel, met een pr van 24.45 (vorig jaar in Götzis gelopen), vertrok in de derde serie vanuit baan 4 voorzichtig, maar kwam op het laatste eind fraai naar voren en liep met een geweldig pr van 23.92 naar de overwinning.
In de laatste reeks trad Vetter aan. Ging zij ook richting een pr? Vlak achter haar in baan 3 zat KJT, de vrouw die al vaker onder de 23.00 had gelopen. Het werd een schitterende 22.74 voor de Britse. Ver voor Preiner (23.58) en Dadic (23.62). Vetter kwam in een mooie 23.86 over de streep, maar haar pr van 23.70 bleef buiten bereik.
Op het scorebord verscheen de tussenstand na dag één. Het lag vanaf nummer 2 allemaal verschrikkelijk dicht op elkaar. En het waren toptotalen:

Topscores. KJT lag 37 punten voor op haar Doha-record van 6981 en lijkt nu al af te stevenen op een 7000 punten score.
En als we van de Nederlanders alleen even naar Oosterwegel kijken: bijna 300 punten (!) meer dan haar pr-score van vorig jaar, 6250.
Vetter, ruim 100 punten meer dan bij de tussenstand van haar Nederlandse record (6632). 
En dan Broersen. Na dag 1 zo’n 150 punten meer dan bij haar pr van 6539 uit 2014. Het kon niet op.
Wat een perspectieven!